Słowiński Park Narodowy

05 sierpień 2011r.

Słowiński Park Narodowy, prawnie utworzony od 1 stycznia 1967 r., jest największą osobliwością przyrodniczą Polski nadmorskiej. Obszar parku przekracza 18 tys. ha i obejmuje wydmowy pas nadmorski od Rowów po Rąbkę koło Łeby, duże jeziora Łebsko i Gardno oraz kilka mniejszych, a także tereny przyjeziorne i leśne. Dyrekcja Parku mieści się w Smołdzinie, tam też znajduje się muzeum obrazujące osobliwości przyrodnicze. Główną atrakcją Parku są ruchome wydmy nadmorskie, zwane często polską Saharą. Najwyższe wzgórza wydmowe osiągają wysokość 30-42 m. Pod działaniem słońca (które suszy piasek) i silnych wiatrów, wciąż przesuwają się one w stronę południowo-wschodnią. Ruch ściany piasku rocznie wynos 6-10 metrów. Zwały piasku po drodze zasypują wydmowe tra wy i krzewy, zbliżają się do jez. Łebsko, stopniowo je wypłycają i zasypują. Drzewa rosnące na piaskowych wzgórzach mają charakterystycznie wygięte konary. Są skazane na zagładę. Wały piasku stopniowo zasypują napotkane drzewa konary i wierzchołki znajdujące się pod piaskiem, giną. W swojej wędrówce piasek odsłania również kikuty drzew daw niej zasypanych.